چیزهایی که باید دربارۀ مرواریدهای طبیعی و پرورشی بدانید

در دنیای مرواریدهای اصیل، دو نوع مروارید وجود دارد که اغلب با یکدیگر مقایسه می شوند. مروارید طبیعی در مقابل مرواریدهای پرورشی قرار دارد و واقعیت این است که هر دو نوع، جواهرات قیمتی هستند که نحوهٔ شکل گیریشان باعث تفاوت آن ها با یکدیگر می شود.

مرواریدهای طبیعی چگونه تشکیل می شوند؟

مروارید طبیعی به طور ارگانیک زمانی تشکیل می شود که یک مادۀ تحریک کننده به طور تصادفی در داخل عضلۀ داخلی قرار گیرد. این محرک، مکانیسم دفاعی صدف را فعال کرده و باعث می شود که لایه هایی از ترشحات تولید کند. این ترشح (که به آن ناکر نیز می گویند) به آرامی به یک مروارید طبیعی تبدیل می شود.

مرواریدهای طبیعی به رنگ کرم با ته رنگ های زرد یا شامپاینی تشکیل می شوند و درخششی بیشتر از مرواریدهای پرورشی دارند که از نظر شکل نیز ممکن است در مقایسه  با مرواریدهای پرورشی کاملاً گرد نباشند.

صدف ها دارای یک پوستۀ بیرونی محافظ سخت هستند که بدنه ای ظریف و نرم در داخل خود دارند که به محافظت، نیازمند است. اغلب اوقات، تکه‌های کوچک صدف، فلس‌های ماهی یا سایر اجسام خارجی روی دیوارۀ صدف، داخل پوسته، گیر می‌کنند و نمی‌توانند از جای خود خارج شوند. صدف نیز برای محافظت از بدن نرم خود، ناکر و کنچیولین ترشح می کند که مادۀ تحریک کننده را می پوشاند و درنتیجه به تشکیل مروارید منجر می شود.

Nacre  از کربنات کلسیم متبلور یا چیزی که بیشتر به عنوان "مادر مروارید" شناخته می شود، تشکیل شده است. پوشش صاف، توسط کنچیولین به مادۀ تحریک کننده متصل می شود که مانند یک چسب عمل می کند و برای چسباندن لایۀ خراش به مادۀ تحریک کننده، تولید می شود. در طول عمر مروارید، کیسه به طور مداوم منبسط می‌شود تا لایه‌هایی ریز در اطراف مادۀ تحریک‌کننده تشکیل شود که به تدریج اندازۀ مروارید را طی فرآیندی که سال‌ها طول می‌کشد، افزایش می‌دهد. به عنوان مثال، یک مروارید طبیعی که فقط 4 میلی متر قطر دارد ممکن است شش سال زمان لازم داشته باشد تا در دورن یک صدف تولید شود.

مرواریدهای طبیعی کجا پیدا می شوند؟

خلیج فارس، اولین منبع مروارید طبیعی در جهان است که برای قرن ها نیز چنین بوده است و مرواریدهای به دست آمده را مرواریدهای "شرقی" یا "اصیل" می نامیدند. در واقع این منطقه تا دهۀ 1950 میلادی 70 تا 80 درصد مرواریدهای جهان را تولید می کرد.

مرواریدهای طبیعی چگونه شناسایی می شوند؟

مرواریدهای طبیعی در مقایسه با مرواریدهای پرورشی، پوست ضخیم تری دارند. هنگامی که یک مروارید در برابر منبع نور متمرکز نگه داشته می شود، خطوط رشد متحدالمرکزی را نشان می دهد، جایی که لایه به لایه  و به مرور زمان، اضافه می شود.

مرواریدهای طبیعی بسیار نادر هستند. تخمین زده می شود که از هر 10000 صدف، تنها یک صدف به طور خود به خود یک مروارید تولید می کند. از این تعداد صدف، تعداد کمی به اندازۀ کافی گرد و براق هستند که بتوان آن را برای جواهرات با کیفیت مورد استفاده قرار داد. در واقع، رشته های بسیار کمی از مرواریدهای طبیعی همسان وجود دارد و آن هایی که تشکیل می شوند نیز اغلب چند صد هزار دلار ارزش دارند.

یک مروارید طبیعی بزرگ پدیده ای بسیار خارق العاده در طبیعت است که نادر بودن آن ها همراه با افزایش آگاهی از تاریخ و ارزش شان باعث شده است که مرواریدهای طبیعی به گنجی دوباره کشف شده تبدیل شوند. به عنوان مثال، مروارید La Peregrina را می توان نام برد که یکی از بزرگترین و متقارن ترین مرواریدهای گلابی شکل موجود است و زمانی متعلق به الیزابت تیلور بوده است. برای مطالعه بیشتر در مورد لاپرگرینا، اینجا را کلیک کنید.

مروارید پرورشی چیست؟

مروارید پرورشی یک مروارید اصیل است که توسط صدف یا نرم تن تولید می شود اما نه به طور اتفاقی بلکه با کمک انسان است که فرآیند شکل گیری آن اتفاق می افتد. کشت مروارید شامل فرآیندی است که کشاورزان مروارید به طور فیزیکی، یک مادۀ تحریک کننده مانند هستۀ صدفی را در داخل بافت نرم صدف وارد می کنند. در صدف، لایه های ناکر به طور طبیعی، درست مانند مرواریدهای طبیعی تشکیل می شود.

بنابراین، تفاوت اصلی بین مرواریدهای طبیعی و پرورشی، نحوۀ شروع شکل گیری و فرآیند ترشح است. در مرواریدهای طبیعی، فرآیند تشکیل، بدون دخالت انسان در اقیانوس اتفاق می افتد در حالی که مرواریدهای پرورشی برای شروع فرآیند تشکیل عملکرد  کشاورزان مروارید نیاز است.

مرواریدهای پرورشی به دو دسته مرواریدهای آب شیرین و آب شور تقسیم می شوند. مرواریدهای آب شیرین معمولاً در طیف گسترده ای از رنگ های پاستلی (عمدتاً انواع صورتی و نارنجی) یافت می شوند اما برخی از آنها ظاهری چند رنگ یا فلزی دارند. در حالی که آن ها اغلب در اندازه های کوچکتر و در شکل های نزدیک به گرد یا بیضی هستند اما می توانند در طیف وسیعی از اندازه ها و اشکال نیز ظاهر شوند. از آنجایی که مرواریدهای پرورشی در محیط های کنترل شده ایجاد می شوند، میزان بقای صدف ها بسیار بالاتر می رود و این موضوع به کشاورزان مروارید اجازه می دهد تا مرواریدهایی باکیفیت تولید کنند.

آیا مرواریدهای پرورشی مروارید واقعی محسوب می شوند؟

بله، مرواریدهای پرورشی مرواریدهایی واقعی هستند که از طریق مداخلۀ انسان به ویژه کاشت یک هسته در نرم تن برای تحریک رشد مروارید، تشکیل می‌شوند. اکثر مرواریدهای موجود در بازار، امروزه پرورشی محسوب می شوند. مرواریدهای طبیعی بسیار کمیاب تر و در نتیجه بسیار ارزشمندتر هستند. مرواریدهای تقلبی یا تقلیدی به مهره‌ها یا اشیایی اطلاق می‌شود که شبیه مروارید ساخته شده‌اند اما در واقع یک مادۀ کاملاً متفاوت هستند و معمولاً از جنس پلاستیک، پوسته یا نوعی کامپوزیت ساخته می شوند.

آیا مرواریدهای پرورشی ارزشی دارند؟

مرواریدهای کشت شده دریای جنوبی با ارزش ترین نوع مروارید پرورشی موجود در بازار امروز هستند. این مرواریدها در اندازه‌ها، شکل‌ها و رنگ‌های متنوعی هستند که یک رشته از آن می تواند 100000 دلار یا بیشتر ارزش داشته باشد.

تفاوت مروارید طبیعی و پرورشی چیست؟

مرواریدها از زمان های قدیم به دلیل زیبایی طبیعی و توانایی آنها در تجسم سبکی منحصر به فرد، بیشتر مورد توجه بوده است. مرواریدها نماد عشق، زرق و برق، امپراطوران، پادشاهان و ملکه ها در طول تاریخ بوده اند که در سراسر فرهنگ ها همواره مورد تحسین قرار می گرفتند.

انواع اصلی مرواریدهای پرورشی کدامند و چه ویژگی هایی دارند؟

اکثر مرواریدهای آب شور پرورش یافته در جهان به عنوان مروارید آکویا معروف هستند. مرواریدهای آکویا به دلیل گردی ثابت و درخشش شان به عنوان مروارید پرورشی کلاسیک در نظر گرفته می شوند. آن ها در اصل در ژاپن تولید می شدند که به عنوان مرکز تولید مروارید پرورشی در جهان شناخته شده است. در حال حاضر، چین نیز مقدار زیادی مروارید آکویا تولید می کند.

مرواریدهای آکویا همان مرواریدهای سفید کوچکی هستند که اکثر مردم وقتی به مروارید فکر می کنند در ذهنشان تصویر می شود. آن ها مرواریدهای آب شور هستند و معمولاً گرد و سفید، کرم یا صورتی هستند که درخشندگی بالایی دارند. آن ها معمولاً کمتر از 9.00 میلی متر قطر دارند.

از دیگر انواع مرواریدهای محبوب می توان به مروارید تاهیتی و دریای جنوبی اشاره کرد. مروارید تاهیتی در پلینزی فرانسه پرورش داده می شود و به طور طبیعی رنگ سیاه یا خاکستری تیره دارد. مرواریدهای تاهیتی اغلب به عنوان "مروارید سیاه" شناخته می شوند اما در واقع در طیف گسترده ای از رنگ های سرد تیره وجود دارند که رایج ترین آنها خاکستری مایل به سبز است. آنها مرواریدهای آب شور هستند و اندازۀ قطر آن ها معمولاً بین 8.00 میلی متر تا 14.00 میلی متر است و در حالی که اغلب گرد هستند اما می توانند به هر شکلی ظاهر شوند.

مرواریدهای دریای جنوبی، بزرگ‌ترین مرواریدهای پرورش‌یافته محسوب می شوند که در اندونزی، فیلیپین، استرالیا و میانمار رشد می کنند. رنگ آن ها معمولاً سفید با سایه‌های متفاوتی از زرد است و اغلب در تجارت به رنگ آن «طلایی» می‌گویند. آن ها مرواریدهای آب شور هستند و اندازۀ قطر آن ها معمولاً بین 8.00 میلی متر تا 18.00 میلی متر تخمین زده می شود. معمولاً از نظر اندازه بزرگ و با درخشندگی بسیار بالایی هستند که این ویژگی، آن ها را در میان گونه های مروارید پرورشی مطلوب و ارزشمند می کند.

مزیت های مروارید پرورشی در مقابل مروارید طبیعی:

هنگام مقایسۀ مرواریدهای طبیعی با مرواریدهای پرورشی باید گفت که هر دو نوع مروارید، قیمتی و دارای مزایایی منحصر به خود هستند. در اینجا چهار مورد از مزایای مرواریدهای پرورشی نسبت به همتایان اقیانوسی آنها آورده شده است:

1- کیفیت مروارید

هنگامی که مادۀ محرک در داخل صدف قرار می گیرد، بقیۀ فرآیند رشد مروارید به صورت طبیعی اتفاق می افتد. این فرآیند توسط کشاورزان مروارید که چیزی جز یک محصول با کیفیت نمی‌خواهند، مورد توجه قرار می‌گیرد. با مراقبت و کسب تجربه، صدف ها به ساختن جواهراتی با همان کیفیت مروارید طبیعی ادامه می دهند.

2- هزینه کمتر مروارید

از آنجایی که مرواریدهای طبیعی بسیار کمیاب هستند، طبیعتاً قیمت آن ها نیز بسیار گران است. میزان کشف مروارید در دریاها و اقیانوس ها اندک و انگشت شمار اتفاق می افتد و اگر هم چیزی برای برداشت وجود داشته باشد اغلب با هزینه های نجومی همراه می شود.

3- پرورش مروارید، ایمن تر از غواصی برای کسب مروارید طبیعی

خطرات متعددی برای غواصی و صید مروارید در آب های آزاد وجود دارد. اولاً، این حرفه نه تنها خطرناک است بلکه تقریباً منسوخ شده است. با این حال، برخی هنوز برای یافتن صدف غواصی می‌کنند و امیدوارند که مروارید طبیعی کشف کنند. تعداد زیادی مرگ و میر در صنعت غواصی مروارید در طول سال های پر رونق آن گزارش شده است. این موضوع نیزبه نادر بودن و افزایش هزینه های خرید مروارید طبیعی کمک می کند. اما مزارع مروارید پرورشی ایمن هستند که هم برای پرورش دهندگان و هم برای صدف ها کاملاً بی خطر هستند.

قیمت مروارید اصل

قیمت مرواریدها بر اساس فاکتورهای کیفیتی تعیین می شوند. معمولاً مرواریدهای باروک حدود 25% تا 35% قبمت مرواریدهای گرد هستند. مرواریدهای طبیعی بسیار کمیاب هستند و تا حد زیادی محدود به حراج ها و بازارهای مربوط به کلکسیونرها هستند. این ها می توانند 10 تا 20 برابر مرواریدهای پرورش یافتۀ آکویا ارزش داشته باشند.

همۀ مرواریدها بر اساس درخشندگی، ضخامت، شکل، کیفیت سطح، رنگ و اندازۀ آن ها درجه بندی می شوند. با این حال برای کسب اطلاعات دقیق تر در مورد نحوۀ ارزیابی ارزش مروارید با راهنمای خرید مروارید و ارزیابی مروارید پرورشی الماسین آذر مشورت کنید.